कसं समजावू सखे मी ग तुला ,
संशय का येतो अजून तुझ्या मना ?
सुंदर फुलांमध्ये दिसलो मी जरी तुला ,
हृदयी बाळगतो गुलाबासम तुज माझ्या सोना !
तुझी माझी ओळख जशी झाली,
ऋणानुबंधाची गांठ वाटे जशी पडली !
'तुझ्या-माझ्या' भावनांची मेळ अशी जुळली,
सर्वांमध्ये तुझ्याशीच ग गट्टी जमली !
नायिका मम कवितांची खरी तू असशी,
प्रेम सुमनांची ओंजळ तयांतुनी मी वाहीशी !
सारी दुनिया मम कवितांची दिवानी असती,
कसे सांगू "स्फूर्ती-देवता" तयांची तूच असशी !
दूर तुझ्यापासून कधी मी नसे ग प्रिया,
तुझ्या भोवताली सतत मन असते ग सोनुल्या !
तुझ्या पासून वेगळा कसा होईल सांग ना ,
दोन तन एक मन अपुले ग प्रियतमा... !!!
---संजय कुलकर्णी.
No comments:
Post a Comment