जीवन एक प्रवास आत्म्याचा ,
शरीराद्वारे सुख दु:ख्ख भोगण्याचा !
सुरूच असते येणे जाणे ,
जसे जुने कपडे बदलणे !
नश्वर तन कधीतरी जायचे ,
हृदयी तुझ्या अमरत्व माझे !
तू अन मी एक असताना ,
पुसू नकोस त्या मेघ, किरणांना !
असशील कधी तू एकांती जेव्हा ,
स्मरत रहा मधुर स्मृतींस तेव्हा !
आनंदशील पाहून मज त्या ,
मनोरम हसर्या श्रीकृष्णास !
अविनाशी अनंत विश्वाच्या ह्या ,
अमर आत्म-प्रेम स्वरूपास ...!
----संजय कुलकर्णी.
No comments:
Post a Comment