मन तरंग , मन तरंग,
कधी न थांबती हे स्वच्छंद !
उठती सागरावरी जसे तरंग ,
गवसू जाता क्षणात गुंग !!
मन तरंग, मन तरंग ...
पाहता हिरवा निसर्ग कुंद ,
मन धावे होऊनी भुंग !
कळी कळी घेओनी चुंब ,
मन विसरी पाश बंध !
मन तरंग, मन तरंग ....
स्वार्थास्तव मोडिती नाती-बंध ,
पाहोनी माणसातील राक्षसी द्वंद !
दिसे नित्य फसवे नाट्य-रंग,
असे कसे हे लागे-बन्ध ?
मन तरंग, मन तरंग ....
गाई मन होउनी धुंद ,
विलापे भोगुनी दु:खी प्रसंग ,
उचंबळे पाहोनी निरागस बाल्यरंग
अनेक अदभूत मानवी रंगढंग !!
मन तरंग, मन तरंग ...
स्मरता तुज बाल मुकुंद ,
जाई गुंगुनी विसरोनी सर्व संग !
कुठूनसे कानी पडती वेणूनाद मंद ,
डोले तनमन गुणगुणत कृष्ण गोविंद !!
मन तरंग, मन तरंग ...
--संजय कुलकर्णी.
No comments:
Post a Comment